زینب که بود ای شیعیان ؟ سبط پیمبر بود او 

          فرزند پاک حیدر و، زهرای اطهر بود او

در خـطبه مانند پدر ، پر نکتـه بود و پر ثمر  

          زیرا که اهل منطق و، همچون سخنور بود او

در فکر و درذکـر و عمل ، درطول عمر خویشتن  

          همچون پدر حق محورو ، اسلام گستر بود او

هم بعد زهرا مادرش ، کاو بود ناموس خدا 

          در بین بانوها همه ،از هر نظر سر بود او

گاهی به صبرو گاه هم ، درخطبه های آتشین   

        تیر خلاصی بر دل ، خصم ستمگر بود او

از حیث مهر و هم وفا ،هم نیز در حجب و حیا 

        گنجینه ی اسلام را، دردانه گوهر بود او

تنها نه در زهد و حیا، الگوی عصر خویشتن

       درصدق و علم و معرفت، هم نیز سرور بود او

باآنکه خود درکودکی ، گردید بی مادر ولی  

             برکودکان مادرش ، مانند مادر بود او

با دل بریدن از خـود و ، از خانه و فرزنـدها 

           بهر برادرهای خود ، دلسوز خواهر بود او

حتی پس از قتل حسین ، آن سرور آزادگان     

        هرجا سر وی بود نیز ، آنجا مقرر بود او

با سینـه ای پر آتش از ، داغ برادرهـا همـه   

          در عمر گوهر بار خود با دیده ی تر بود او

مهر برادر در دلش ، بود و فراقش مشکلش    

         از این جهـت تا فتـلگه ، یـار برادر بـود او

بعد از حسین آن رهبر ،اسلامیان جان به کف    

         در عرصـه های مختلف ،سردار سنـگر بود او

بر ضد ارباب ستم ،در شام شوم درد وغم  

         با خطبه های آتشین ، طوفان کیفر بود او

هم ظالمان را ضربه زن ، با خطبه های خویش و هم 

         سر گشـته گان  عشـق را، رهیـاب و رهبر بود او

با آنهمه ظلمی که دید ، از شمر و خولی ی و یزید  

          درعدل و احسان خدا ، یک کوه باور بود او

«آبی» ز لطف و مهر او ، هرچند گویی کم بود    

   چون چشمـه ی مهر و وفا ، از سوی داور بود او